Meşe Adası'nın Gizemi
Meşe Adası'nın gizemi, Nova Scotia yakınlarında bulunan Meşe Adası'nda gömülü olduğu düşünülen bir hazine ya da tarihi eserlerin uzun yıllardır aranması üzerine ortaya çıkmış bir olgudur. 19. Yüzyıldan beri adada olduğu düşünülen hazineyi bulmak için birçok girişimde bulunuldu ve kısmi bir başarı da elde edildi. Kazılar esnasında karbon testlerine göre yüzlerce yaşında olan çeşitli tarihi eserler bulundu. Bu eserler kendi başlarına bile hazine değerinde olsalar da, asıl hazinenin halen adada gömülü olduğuna dair inanç sürmektedir. Adadaki hazinenin ne olduğuna dair bazı teoriler korsan hazinesi, Shakespeare'nin el yazmaları, Tapınak Şövalyeleri tarafından adaya gömülmüş Kutsal Kâse ya da Ahit Sandığı şeklindedir. Adadaki kazı alanı 200 yıldan daha uzun süredir birçok kişi ya da gruplar tarafından kazıldığı için, asıl kazı noktasının yeri bilinmemektedir. Bu orijinal kazı noktası kaybolmadan önce "para çukuru" ismini almıştır. Bazı kişiler kazı çalışmaları esnasında altı kişinin yaşamını yitirmesi nedeniyle hazinenin lanetli olduğuna inanmaktadır.
 |
| Para Çukuru |
İLK KAZI ÇALIŞMALARI (1799-1857)
Meşe Adası'ndaki hazine ile ilgili yapılan ilk kazı faaliyetleri hakkında çok az doğrulanmış bilgi bulunmaktadır. Bu nedenle bu faaliyetler hakkındaki bilgiler on sekizinci yüzyılın sonlarına kadar uzanan, ağızdan ağza dolaşmış hikâyelerden oluşmaktaydı. On yıllar sonra yayıncılar bu tür faaliyetlere dikkat etmeye ve ilgili hikâyeleri araştırmaya başladılar. Hazine arama çalışmalarına dair ilk doğrulanmış bilgi, 1857 yılında basılan, Daniel Mc Ginnis adında bir yerleşimci tarafından bulunan bir hazineyle ilgiliydi. Beş yıl sonra Onslow ve Truro isimli şirketlerin de adada kazı çalışmaları yürüttüğü öğrenildi.
İlk yerleşimcilerin anlattığı asıl hikâyeye göre, Kaptan Kidd'in mürettebatından bir adam ölmek üzereyken tayfanın 2 Milyon Sterlin değerindeki hazinesini bu adaya gömdüğünü söyler. Bilinen en yaygın keşif öyküsüne göre, Daniel Mc Ginnis 1799 yılı civarında Meşe Adası üzerinde bir çiftlik kurmak için uygun bir yer ararken bir göçük bulur. Kaptan Kidd'in hikâyesini bilen Mc Ginnis oturduğu yere geri gider, yanına John Smith ve Anthony Vaughn adındaki iki kişiyi alarak geri döner. Bu üç kişi Mc Ginnis tarafından keşfedilen göçüğü kazmaya başlar. Yaklaşık bir metre sonra iki ayaklı bir kaldırım taşı tabakası keşfederler. Bu keşiften sonra umutları artan gençler kazmaya devam ederler. Kazı devam ettikçe, her üç metrede bir çukurun içine düzgünce dizilmiş meşe ağacı gövdesinden oluşan platformlar görürler. Ancak eski hikâyelere göre bu aralıklarda platformlar değil, bir tür "işaretler" vardır. Kazıcılar ayrıca kazdıkları yerin, etraftaki toprak tabakası gibi sert değil, yumuşak olduğunu fark eder. Üç genç "batıl inançlarına bağlı korkuları" nedeniyle 9 metre kazdıktan sonra adayı terk eder. Bir başka hikâyede kazı işini yapan kişi sayısı dörttür. Dört kişinin olduğu bu hikâyede Mc Ginnis, 1795'te balığa çıktığı sırada göçüğü bulmuştur. Bu hikâyenin geri kalanı, diğer hikâyenin devamı ile uyumludur. Her iki hikâyede de kazıcılar, dokuz metre kazdıktan sonra adayı terk etmiştir.
 |
| Daniel Mc Ginnis |
 |
| Pod Burgusu |
Asıl çukur 33 metreye kadar kazıldıktan sonra, alttan bir tünel açarak hazineye aşağıdan ulaşabilmek için çukurun kuzeybatısına 33 metrelik başka bir çukur daha kazılır. Ancak daha sonra hem asıl çukur, hem de yeni açılan çukur suyla dolar. Bunun üzerine işçiler gelgit döngülerinde çukurların suyla dolduklarını fark eder. Truro Şirketi bundan sonra elindeki kaynakları "Smith Koyu" isimli verdikleri bir koya ve bu koyun altında olduğunu düşündükleri taşkınları yönlendirmeye yarayan bir tünel sistemini bulmaya harcar. İşçilerin taşkın sistemini kapatma çabaları başarısız olunca, asıl çukurun yanına bu sefer asıl çukurun altına ulaşabilmek için 36 metre derinliğinde bir başka çukur kazılır. Ancak bu çukur kazılırken asıl çukurun tabanı çöker. Bunun ardından hazinenin yeni çukurun altındaki derin bir boşluğa düştüğü düşünülür. Açılan çukurlar yine suyla dolunca kazı işlemi umutsuzluğa dönüşür. Truro Şirketi'nin kazıya ayırdığı kaynaklar tükenir ve şirket 1851 yılında kapanır.
ÇEŞİTLİ GİRİŞİMLER (1861-1898)
Bir sonraki büyük kazı denemesi 1861'de "Meşe Adası Birliği" adlı bir şirket tarafından gerçekleştirilir. Orijinal çukur 27 metreye kadar yeniden kazılır. Ayrıca asıl çukurun yakınlarına iki yeni çukur daha kazılır. Bu çukurlardan ilki, taşkın tünellerinin çukurları suyla doldurmasını engellemek için açılsa da, tüneli ıskalar. Diğer çukur da 32. metrede asıl çukurun önceden kazılmış kısmı ile kesişir. Çukurların kazılması esnasında yanlışlıkla bir taşkın tüneli patlatılınca, çukurlar yine suyla dolar. Ancak bu girişimdekiler hazineyi bulmakta kararlıdır. Çukurlara dolan su boşaltılır ve kazıya devam edilir. Fakat bu sefer de asıl çukurun 30. metresine yerleştirilmiş olan platform çöker. En alttaki bu platformun çökmesi, daha üstlerde yer alan diğer iki platformun da düşmesine neden olur. Artık hazine 36 metre derinde ve yüzlerce kerestenin altında yatmaktadır. Kazılar sırasında meydana gelen altı ölümden ilki, 1861 yılının sonbaharında bir pompa motorunun kazanı patladığında meydana gelir. 1862 yılının ilkbaharında, asıl çukurun yanına 33 metre derinliğinde bir çukur kazılır. Bu yeni çukur, asıl çukura dolan suyu dışarı pompalamak için açıldığından, asıl çukura paralel bir şekilde kazılmıştı. Pompalar taşkın suları ile baş edemez. Ancak aynı esnada Onslow ve Truro şirketleri tarafından kullanılan aletler tekrardan işler hale getirilir. Meşe Adası Birliği çukurların sürekli suyla dolmasına neden olan taşkın tünellerini kapatmak ve mühürlemek için Smith'in Koyu'nda çalışmalar yapar. Tüm bu girişimler başarısızlıkla sonuçlanır. 1864 yılında asıl çukur ile kesişecek başka bir çukur daha açılması düşünülür. Ancak sürekli bir aksilik çıktığı için işçiler bunu yapmayı reddeder. Adaya gelen maden mühendisleri asıl çukurun çalışma yapılamayacak kadar güvensiz olduğunu tespit eder. Şirket de kazı çalışması için ayırdığı kaynağı tüketince, kazı işlemlerini bırakır.
1866 yılında, Meşe Adası Eldorado Şirketi veya daha yaygın olarak Halifax Şirketi isimli bir grup hazineyi bulmak için adaya gelir. Bu zamana kadar Meşe Adası'nın altında önceki hazine avcıları tarafından açılmış çok sayıda çukur, delik ve tünel vardır. Smith Koyu'nun altındaki taşkın tünellerini kapatmaya çalışmanın anlamsız olduğunu bilen bu grup, sadece asıl çukura odaklanmaya karar verir ve tekrardan asıl çukuru kazmaya başlar. Grup, kazı esnasında odun parçaları, hindistan cevizi lifi, yumuşak kil ve mavi çamurdan başka bir şeye rastlamaz. İlgi çekici bir şey bulamayan grup, 1867 yılında hazineyi aramayı bırakır.
1896 yılında isimleri bilinmeyen bir grup adaya buhar pompaları ve son teknoloji ürünü tünel ekipmanları ile gelir. Pompalar kullanılarak asıl çukurun içindeki su boşaltılır. Ancak asıl çukurdan boşaltılan su asıl çukurun civarına açılan diğer çukurlara dolar ve alttan asıl çukuru yeniden su ile doldurur. Yine de bu ekibin çabası boşa gitmez. Asıl çukurun içinde koyun derisinden yapılmış küçük bir parşömen parçası bulunur. Parşömenin üzerinde Hindistan mürekkebi ile yazılmış "Vİ" veya "Wİ" gibi görünen yazılar olduğu görülür. İkinci ölüm de bu grubun işçilerinden biri olan Maynard Kaiser isimli adamın çukurun içine düşmesi ile gerçekleşir. 1898 yılında, kazı ekibi içi suyla dolu olan asıl çukurun içine kırmızı boya döker ve boyanın adanın etrafındaki üç farklı delikten dışarı aktığını görür.
ESKİ ALTIN KURTARMA GRUBU (1909)
Yüzbaşı Henry L. Bowdoin, 1909 yılının Ağustos ayında, Franklin Delano Roosevelt'in de üyelerinden biri olduğu Eski Altın Kurtarma Grubunu temsilen Meşe Adası'na gelir. "Para çukuru" olarak bilinen kazı alanı 34 metreye kadar yeniden kazılır ve araştırma yapmaları için çukurun içine dalgıçlar gönderilir. Asıl çukurda ve çevresinde açılmış diğer çok sayıda çukurda detaylı aramalar yapılmasına rağmen kayda değer hiçbir şey bulunamaz.
Bowdoin ayrıca altında taşkın tünellerinin olduğu söylenen ve bir kayanın üzerine çakılmış halka şeklinde bir cıvata olduğu iddia edilen Smith Koyu'nu da inceler. Grup, 1850 yılından kalma bir bataryanın kalıntılarını bulsa da, başka herhangi bir şeye rastlamaz. Bowdoin daha sonra çukurdan daha önce çıkarılan ve Halifax'a götürülen üzerinde semboller olan taşa bakmaya da gider. Ancak kendisine bazalt yapılı kayanın üzerindeki sembollerin zaman içinde silindiği söylenir. Bowdoin, bazaltın sertliği göz önüne alarak sembollerin kayadan silinmiş olma ihtimalini şüpheli bulur. Grup, 1909 yılının Kasım ayında adadan ayrılır. Ancak Roosevelt hayatının geri kalanında Meşe Adası ile ilgili gelişmeleri takip etmeye devam eder.
WİLLİAM CHAPPELL VE GİLBERT HEDDEN (1928–1939)
1928'de bir
New York gazetesi Meşe Adası hakkında bir hikâye yayınlar. Yayınlanan hikâye William Chappell isimli bir adamın
ilgisini çeker. Chappell hiç vakit kaybetmeden adaya gider ve 1931'de, 1897
kazılan asıl çukur olduğunu düşündüğü yeri tespit eder (her ne kadar bir kanıt
olmasa da, bu çukurun asıl çukur ya da ona en yakın çukur olduğu düşünülmektedir).
Kazma işine girişen Chappell, 39 metreye
ulaştığında; bir balta, bir çapa ve bir kıracağın dâhil olduğu bir dizi eşya
bulur. Kıracağın Cornish yöresinden gelmiş bir madenciye ait olduğu anlaşılır.
Ancak kazı alanının etrafı yıllar içinde kazıya gelen birçok işçinin geride
bıraktığı eşyalarla dolu olduğu için kıracağın sahibi tespit edilemez.
 |
| William Chappell |
 |
| Gilbert Hedden |
 |
| 1931 Yılında Kazı Alanı |
RESTALL AİLESİ VE ROBERT DUNFİELD (1959–1966)
Robert Restall, 18 yaşındaki oğlu ve iş ortağı Karle Graeser, mülk sahiplerinden biriyle sözleşme imzaladıktan sonra 1959 yılında Meşe Adası'na gelir. Ekip, 1965'te Smith'in Koyu'ndaki taşkın tünellerinden biri olduğu düşünülen bir tüneli mühürlemeye karar verir. Karar doğrultusunda tüneli 8 metreye kadar kazar. 17 Ağustos'ta Restall tünelin içindeyken hidrojen sülfür gazı nedeniyle bayılır. Oğlu ona yardım etmek için tünele girer, ancak o da bilincini kaybeder. Graeser ve yanındaki Cyril Hiltz ve Andy Demont’da onları kurtarmak için tünele dalar. O anda Kazı alanını ziyaret eden Edward White çukurun içine ip sarkıtır, ancak sadece Demont'u kurtarabilir. Restall, oğlu, Graeser ve Hiltz tünelin içinde ölür.
 |
| Robert Restall ve Ailesi (Soldan Sağa) Robert Jr. - Robert - Mildret - Rick |
Aynı yıl Robert Dunfield isimli bir kişi adanın bazı bölgelerini kiralar. Dunfield 70 tonluk bir kazma vinci kullanarak çukur alanını 41 metre derinliğinde ve 30 metre genişliğinde kazar. Kazıları sonucu bir şey elde edemez, kira sözleşmesi Ağustos 1966'da sona erince adayı terk eder.
TRİTON BİRLİĞİ (1967–1996)
1967 yılının
Ocak ayında Daniel C. Blankenship, David Tobias, Robert Dunfield ve Fred
Nolan, Meşe Adası'nda keşif yapmak için toplanır. Blankenship ve Tobias iki
yıl içinde adanın çoğu bölgesini satın aldıktan sonra Triton Birliği'ni kurar. Mel Chappell de dâhil olmak üzere birçok
eski toprak sahibi Triton Birliği'nin hissedarı olur. Triton işçileri, 1971
yılında Borehole 10-X olarak da
bilinen ve bir çelik keson tarafından ana kayaya tutturularak desteklenen 72 metre derinliğinde bir çukur kazar.
 |
| Borehole 10-X |
Blankenship ve Tobias'a göre çukurun içine gönderilen kameralar sandıklar, insan kalıntıları, ahşap bir beşik ve değişik aletler görüntüler. Ancak elde edilen görüntüler net değildir ve iddiaların hiçbiri doğrulanamaz. Daha sonra açılan çukur çöker ve kazı alanı yine terk edilir. Ancak hazine umutları halen sönmemiştir. Sonradan adaya yeniden gelen ekip çukuru 55 metreye kadar tekrardan kazar. Bu kazı sırasında ekip ana kayaya ulaşmış olur. Ancak kaynak yetersizliği ve ortakların çoğunun birlikten ayrılması nedeniyle kazı durur. Bundan sonraki süreçte birlik ortakları arasında mahkemelerde süren davalar başlar.
1990'lı yılların sonlarına kadar Triton ortakları arasındaki yasal savaşlar sürer ve finansman eksikliği nedeniyle adada daha fazla araştırma yapılamaz. 2005 yılında adanın bir kısmı 7 Milyon Dolara satılır. Adanın satılan bu bölümü şu anda Robert S. Young'un sahibi olduğu Lot Five'ye aittir ve Haziran 1996'da Triton ortaklarından biri olan Frederick G. Nolan'dan satın alınmıştır. Meşe Adası Turizm Komitesi, Kanada hükümetinin adayı satın alacağını düşünmüş; ancak bunun yerine satın alma işini bir grup Amerikalı yapmıştır.
MEŞE ADASI TURLARI VE MİCHİGAN GRUBU (2005–GÜNÜMÜZ)
Nisan 2006'da Michiganlı Rick ve Marty Lagina kardeşler tarafından açıklanmayan bir meblağ karşılığında David Tobias'dan Meşe Adası Turları'nın satış hakkının %50’lik kısmı satın alınır. Şirketin geri kalanı ise Blankenship'e aittir. Blankenship ile birlikte çalışan Michigan Grubu, gömülü hazineyi keşfetme ve adanın gizemini çözme umuduyla Meşe Adası'ndaki faaliyetlerin devam edeceğini açıklar.
Temmuz 2010'da, Blankenship ve Meşe Adası Turları'ndaki diğer paydaşlar, web sitelerinde Nova Scotia Doğal Kaynaklar Müdürlüğü ve Turizm, Kültür ve Miras Müdürlüğü tarafından kendilerine 31 Aralık'a kadar geçerli olan ve faaliyetlerini sürdürmelerine izin veren bir hazine arama lisansı verdiğini açıklar. 2010 yılının Aralık ayından sonra bu müdürlükler hazine arama lisansını yürürlükten kaldırır ve bunun yerine Meşe Adası Hazine Kararnamesi isimli bir kararname çıkarır. 1 Ocak 2011'de yürürlüğe giren kararnameye göre, artık hazine avcılığı sadece Doğal Kaynaklar Bakanı tarafından verilen bir lisans çerçevesinde yapılabilecektir. 2014 yılında adadaki hazineyle ilgili bir belgesel History isimli bir televizyon kanalında The Curse of Oak Island (Meşe Adası'nın Laneti) adıyla yayınlanmıştır.
PARA ÇUKURU'NDAKİ SU
1862'de yazılan bir günlüğe göre, Onslow Şirketi 24-27 metreye kadar kazdıktan sonra, çukur 10 metreye kadar deniz suyu ile dolmuş ve suyu boşaltma girişimleri de başarısız olmuştur. Bu su baskını nedeniyle kaşifler, okyanus kıyısından çukura kadar uzanan kapsamlı bir tünel sistemi ile ilgili çeşitli iddialarda bulundular.
Daha sonra hazine avcıları, 1851'de Smith Koyu'nun sahil yüzeyinin altında hindistan cevizi liflerinin keşfedildiğini iddia ettiler. Bu iddia, sahilin bir sifona dönüştürüldüğünü ve deniz suyunu insan yapımı bir tünel sistemi ile çukura dolduğuna dair bir teorinin ortaya çıkmasına neden oldu. Bulunan malzemenin bir örneğinin 20. Yüzyılın başlarında Smithsonian Enstitüsü'ne gönderildiği ve malzemenin hindistan cevizi lifi olduğu açıklanmıştır. Bir keşif ekibi 27 metrelik, düz taşlarla kaplı bir taşkın tüneli bulduğunu iddia etse de, jeolog Robert Dunfield bahsedilen tünelin duvarlarını dikkatlice incelediğini ve herhangi bir tünel kanıtı bulamadığını açıklamıştır.
Boston
bölgesinde yaşayan bir iş adamı olan David
Mugar, 1995 yılında Woods Hole
Oşinografi Enstitüsü'ne (bilinen tek bilimsel çalışma bu enstitüye aittir)
adada inceleme yapmasına dair bir teklifte bulunur. Enstitü tarafından iki
hafta süren bir araştırma yapılır. Enstitü araştırmacıları önce sondaj
deliğinde boya testleri yaptılar. Çukurun suyla dolmasının nedeninin adanın
altındaki tatlı su yollarının ile gelgit basınçları nedeniyle deniz suyu ile
dolması olduğunu açıkladılar (bu görüş insan yapımı tünel teorisini
çürütmektedir). Yani bilimsel araştırmalar sonucunda çukurun suyla
dolması tamamen doğal nedenlerden kaynaklanıyordu. 1971 yılında çukurun içinde
çekilen videoları izleyen Woods Hole bilim adamları, karanlık görüntülerden
kesin bir şey belirlenemeyeceğini açıkladı.
Meşe Adası bir tür buzul tümülüs sistemi üzerinde yer alır ve adanın altında çukurun sürekli su basmasına neden olabilecek bir dizi içi su dolu anhidrit boşluğu vardır. Bu tip kireç taşı suya maruz kaldığında kolayca çözülür, mağaralar ve doğal boşluklar oluşturur. Ana kaya, çukur bölgesinde 38 ila 45 metre derinlikte yer almaktadır.
ÜZERİNDE SEMBOLLER OLAN TAŞ
Yüzeyin 30 metre altında üzerinde "gizemli işaretler" olan bir taş bulunduğu söylenir. Taştan ilk olarak J. B. Mccully'nin 2 Haziran 1862 tarihli bir mektubunda bahsedilir. 1800'lü yılların kazılarında keşif hakkında ikinci bir yazı kaleme alan mccully'nin notlarında şu bilgiler vardı:
"Taşın bazı katmanları kömür, bazı katmanları da macundandı. Yaklaşık iki ayak uzunluğunda, bir ayak kalınlığında ve kare şeklindeydi. Üzerine bir sürü değişik sembol kazınmıştı."
1863 tarihli bir gazete makalesinde, bahsi geçen taşın "çukura yakın eski bir evin bacasına" ait olduğu yazılır. Bundan bir yıl sonra yazılan başka bir makalede ise, taşın Smith Ailesi'nin elinde olduğu iddia edilir. 2 Ocak 1864'te Nova Scotia Tarih Kurumu sekreteri John Hunter-Duvar, hazine avcısı George Cooke ile temasa geçer. 27 Ocak 1864'te Hunter-Duvar'a yazan Cooke, Smith'in taşı 1824'de inşa ettiği bir bacaya yerleştirdiğini söyler. Bahsedilen taş 1824 yılında Smith'in eline geçmiştir. Cooke, 1864'te taşla ilgili bir soruşturma yapar. Smith'in bahsettiği bacayı bulur. Ancak bacanın etrafı ahşapla kapatıldığı için taşı göremez. William Blair'in 1893 yazdığı bir mektupta şu ifadeler yer alır:
"Bana Meşe Adası'ndaki taştan ilk kez 1893'te George Mitchell'ın emrinde çalışan Jefferson W. Macdonald bahsetti. Smith'in evine yemeğe gittiğinde taşı görmüş. Taş, şöminenin üzerinde uzanan bacaya yerleştirilmiş halde duruyormuş. O gün orada birçok insan olmasına rağmen, kimse taşların üzerindeki sembollerin anlamlarını çözememiş."
Mitchell, 3 Nisan 1861'de kurulan ve 29 Mart 1865'e kadar faaliyetlerine devam eden Meşe Adası Birliği'nin baş şefiydi.
James Demille, 1872 tarihli ‘’Denizlerin Hazinesi’’ isimli romanında 1860'ların sonlarında Chester Havzası'nda yaşanan bir yaz mevsimini anlatır. Demille bir yaz mevsimi boyunca Meşe Adası'nda yaşar ve bölge hakkında ilk elden bilgiye sahip olur. Romandaki karakterler, adaya vardıklarında taşın bacadan çıkarıldığını görür. O zamana kadar hiç kimse, bir ev sahibinin 'oldukça zayıf ve düzensiz' olarak tanımladığı gizemli sembolleri çözememiştir. Ayrıca ‘’Kaptan Kidd'in hazinesine inanmayanlar bunun bir yazıt olmadığını, sadece bazı taşın üzerindeki kazara çizikler olduğunu’’ söyler. Reginald Vanderbilt Harris, 1958 tarihli ‘’Meşe Adası'nın Gizemi’’ adlı kitabında şunları yazar:
"1865-1866 yıllarında taş bulunduğu yerden alındı ve Halifax'a götürüldü. Taşın nakil işlemini yapanlar arasında Jefferson W. Mac Donald vardı."
Yukarıda bahsi geçen Blair'in mektubunda Mac Donald'ın taşı incelemek için sadece taşın önündeki ahşap bölmeyi söktüğünü yazılıdır. Taşın bulunduğu yerden alındığına dair bir bilgi yoktur. Harris, taşın 1865 veya 1866'da çıkarıldığı iddiası için kaynak gösterememiştir. Meşe Adası Hazine Şirketi'nin kayıtlarına göre de, taş 1893 yılında bacadan çıkarılmış ve Halifax'a götürülmüştür. Orada kim olduğu bilinmeyen bir uzmanın taşı şu şekilde deşifre ettiği iddia edilir:
"Üç metre aşağıda iki milyon sterlin gömülü."
19 Ağustos 1911'de Collier'ın dergisi taş hakkında Yüzbaşı H.L. Bowdoin tarafından yazılmış (daha sonra Halifax'taki Creighton'un kitaplığında kullanılan) ilk elden bir çıkma bir yazı yayınladı. Bowdoin taşı "sert ve ince taneli bazalt tipinde" olarak nitelendirmişti. Gördüğü taş üzerinde semboller yoktu. Bowdoin'e söylenenlere göre taşın üzerindeki semboller zaman içinde yıpranıp silinmişti. Ancak taşın sertliği nedeniyle bu iddianın gerçekliği şüpheliydi. Charles B. Driscoll'un 1929 tarihli ‘’Meşe Adası Hazinesi’’ (ikinci el kaynaklara dayanarak yazılmıştır) kitabına göre;
"Smith bu taşı ziyaretçiler onu görüp hayran kalabilsinler diye şöminenin üzerindeki bacaya yerleştirmiş. Smith'in ölümünden yıllar sonra taş şömineden çıkarılmış ve yerel savanların yazıtları çeviremedikleri Halifax'a götürülmüş. Daha sonra Truro'daki J.B. Mc Culley'in evine taşınmış ve burada yüzlerce kişiye sergilenmiş. Taş daha sonra, kitap ciltleyen birinin eline geçmiş ve ciltçi uzun yıllar boyunca taşın üzerinde deri dövmüş. Aradan geçen yıllar neticesinde taşın üzerindeki semboller silinmiş ve taş en nihayetinde Halifax'ta bir kitapçıya gitmiş. Taşa bundan sonra ne olduğunu öğrenemedim. Ancak taşın varlığından şüphe edilmemesi gerek. Zira taşı gören bir sürü insan var."
YATIRIMCILAR VE KÂŞİFLER
Amerikan Başkanı Franklin Delano Roosevelt, bir denizci olan büyükbabası Warren Delano, Jr.'dan kaynaklanan aile hikâyeleri nedeniyle 1910'un başlarında Meşe Adası'nın gizemini takip etmeye başladı. Roosevelt, 1945’teki ölümüne kadar gelişmeleri yakından izledi. Roosevelt 1939 yılında Halifax'tayken gizlice Meşe Adası'nı ziyaret etmeyi planladıysa da, sis ve uluslararası durumlar nedeniyle bunu yapamadı.
Avustralyalı Amerikalı aktör Errol Flynn, Meşe Adası'ndaki hazine kazılarına yatırım yapmıştır. Aktör John Wayne, adada kullanılan sondaj ekipmanlarına maddi destek sağlamış ve hatta uygun ekipmanlar için önerilerde bulunmuştur. Babası Titanik'te öldükten sonra Astor ailesinin servetinin sahibi olan William Vincent Astor adadaki hazine avcılarının yatırımcılarından biri olmuştur.
TEORİLER
1-DOĞAL DÜDENLER
Çukurun
nasıl oluştuğu ve içinde neler olduğu hakkında geniş kapsamlı spekülasyonlar
vardır. Joe Nickell'e göre çukurun
içinde hazine yoktur. Çukur doğal bir oluşumdur, muhtemelen kireçtaşı
geçitlerine veya mağaralara bağlı bir düdendir. Çukurun doğal bir oluşum olduğu
(düden veya jeolojik faylarda biriken enkaz) olduğuna dair düşüncelerin geçmişi
1911 yılına kadar gider. Adanın yakınındaki anakarada "bubi
tuzakları" olarak tabir bir dizi düden ve mağara bulunmaktadır.
Para Çukuru'nun insan yapımı bir çukura benzemesi, kısmen düdenlerdeki doğal, birikmiş döküntülerin dokusu nedeniyle olmuştur. Uzmanların dediğine göre "Düden dolguları çevredeki zeminden daha yumuşak olur ve daha önce kazıldığı izlenimini verir". Kütüklerden oluşan platformların periyodik olarak boşluğa düşen ağaçlar olabileceği söylenmiştir.
2-HAZİNE
En eski teorilerden birine göre çukurda Kaptan Kidd'in hazinesi vardır. Kidd ve Henry Avery hazinelerini birleştirmiştir ve Meşe Adası onların ortak bankası konumundadır. Bir başka korsan hazinesi teorisi de, çukurda Edward Teach (Karasakal)'in hazinesinin olduğu yönündedir. Zira Teach hazinesi için
"Onu öyle bir yere gömdüm ki; ben ya da Şeytan'ın bizzat kendisi olmayan onu asla bulamaz" demiştir.
William S. Crooker'a göre, hazinelerini İspanyol fatihlerden uzak tutmak isteyen Tapınakçılar, Masonlar veya İnkalar, Para Çukuru'nu yaratmış olabilir. Ancak Crooker, İngiliz mühendislerin ve denizcilerin Yedi Yıl Savaşı sırasında İngilizlerin Küba işgalinde elde ettikleri ve değeri yaklaşık 1.000.000 £ (2015'te yaklaşık 180 Milyon Dolar) olan ganimetleri saklamak için bu çukuru yaptıklarının daha olası olduğunu belirtmiştir.
Diğer olasılıklar arasında, çukurun İspanyol denizciler tarafından batmış bir kalyondan çıkarılan hazine için kazıldığı ya da Amerikan Devrimi sırasında orada bulunan İngiliz birliklerinin ellerinde bulunan parayı saklamak için çukuru kazdığı vardır.
John Godwin'e göre çukur; görünen boyutu ve karmaşıklığı göz önüne alındığında, Fransız Ordusu mühendisleri tarafından Yedi Yıl Savaşı sırasında Louisbourg Kalesi'nin hazinesinin İngiliz kuvvetlerinin eline geçmemesi için kazılmıştır.
3-MARİE ANTOİNETTE'NİN MÜCEVHERLERİ
Müze koleksiyonlarındaki örnekler dışındaki parçaları kayıp olan Marie Antoinette'in mücevherleri adada gizlenmiş olabilir. 5 Ekim 1789'da devrimciler, Parisli çalışan kadınların öfkeli bir grubunu Versay Sarayı'na yürümeleri için teşvik eder. Belgesiz bir hikâyeye göre, Marie Antoinette hizmetçisine (veya orada bekleyen bir hanımefendiye) mücevherleriyle kaçması talimatını verir. Hizmetçi yanında Antoinette'nin mücevherleriyle, belki başka sanat eserleri, belgeler ve diğer hazinelerle birlikte Londra'ya kaçar. Kadın daha sonra Londra'dan Nova Scotia'ya gider. Kraliyet bağlantılarını kullanarak Meşe Adası'ndaki çukuru inşa etmeleri için Fransız Donanması ile anlaşır.
4-BACON-SHAKESPEARE YAZILARI
Penn Leary, 1953 tarihli ‘’Meşe Adası'nın Şifresi: Para Çukurunun Kökenine Dair Bir Sorgulama’’ bölümünde, çukurun Francis Bacon'un William Shakespeare'nin eserlerini ve Rosicrucians'ın lideri olduğunu gösteren elyazmalarını gizlemek için kullanıldığını yazar.
5-MASONİK KÖKENLİ ESERLER
Mark Finnan, ‘’Meşe Adası'nın Sırları’’ adlı kitabında, Meşe Adası'nda birçok Masonik işaret bulunduğunu ve çukurun gizemli içeriğinin, mason bir inisiyasyon töreninin gizli bir kasasını içerdiğini yazdı. Joe Nickell, Meşe Adası'ndaki işaretler ile York Rite Masonluk'taki "Gizli Kasa" alegorisi ve Barbados'taki Chase Kasası arasındaki paralellikleri tanımlar. Mason Dennis King, "Meşe Adası Efsanesi: Masonik Açı" adlı makalesinde Meşe Adası efsanesinin Masonik yönlerini inceler. Steven Sora, çukurun sürgüne giden Tapınak Şövalyeleri tarafından içine Kutsal Kase'yi ya da Ahit Sandığı'nı gizlemek için kazılmış olabileceğini söyler.
SONUÇ
221 yıl
boyunca yüzlerce insan tarafından verilen bir uğraş ve ele geçirilen koca bir
hiç. Ya çukurun içinde hazine yok ya da ilk kazanlar hazineyi buldular ve
kimseye bir şey söylemediler.
KAYNAK
BELGESEL
0 Yorumlar