 |
|
SMS Emden (LİNK)
ile başlayan, USS William D. Porter (LİNK)
ve USS Houston (LİNK) ile devam eden
kruvazör ve destroyer hikâyelerimize bir yenisini daha ekleme vakti geldi. Bu yazıda
konuk edeceğimiz geminin hikâyesi 2. Dünya Savaşı’nın en kritik döneminde tek
başına verdiği mücadele ile tarih sayfalarına adını altın harflerle yazdırmış ve
savaşın sonuna kadar hikâyesi gizli kalmış olan USS Edsall (DD-219)
destroyeri olacak.
USS
Edsall’in hikâyesine geçmeden önce geminin yapım hikâyesine kısaca değinmek
gerekir. USS Edsall’in bağlı bulunduğu Clemson
Sınıfı destroyerler 1. Dünya Savaşı’nın hemen sonrasında üretimine
başlanmış ve başarılı tasarımlarından dolayı çok miktarda üretilmiştir. Clemson
sınıfı destroyerlerin üretimine 1919 yılında başlanmış ve 1922 yılına kadar
devam edilmiştir. Bu süre zarfında Celmson sınıfı destroyerlerden 156 gemi inşa edilmiştir. Bu üretim
miktarı 2. Dünya Savaşı boyunca 175
adet üretilecek olan Fletcher Sınıfı
destroyerlere kadar Amerikan donanmasında en çok inşa edilen destroyer sınıfı
olarak kayıtlara geçmişti.
 |
| Fletcher Sınıfı DD-445 USS Fletcher Destroyeri |
Clemson sınıfı destroyerlerden inşa edilen gemilerden
birisi de 219 gövde numaralı USS
Edsall idi. USS Edsall’ın inşasına Amerika’nın Philadelphia şehrinde 15 Eylül 1919 tarihinde başlandı ve
tamamlanmış olan teknesi 29 Temmuz 1920
tarihinde suya indirildi. Suya indirilmesinden 4 ay sonra yani 26 Kasım 1920’de tüm ekipmanları tamamlanarak
göreve başladı. USS Edsall’in bundan sonraki dönemdeki faaliyetleri Türk Kurtuluş Savaşını da içerisine alan bir hikâyeye evriliyor.
Bilindiği
üzere 15 Mayıs 1919’da Yunanistan İzmir’e asker çıkartarak Anadolu topraklarını
işgal etmeye başladı. Bu olaydan 4 gün sonra yani 19 Mayıs 1919’da Atatürk, Bandırma
vapurundan inip Samsun’a ulaşarak Kurtuluş Savaşını başlatmıştı. Kurtuluş Savaşının
dönüm noktası olan 1921 yılının Eylül ayında kazanılan Sakarya Meydan Muharebesi sonrası Büyük Taaruzun gerçekleştirileceği
26 Ağustos 1922 yılına kadar olan döneme ‘’durgunluk dönemi’’ (stagnation period) olarak
adlandırılabilir. Bu ara dönemde diplomatik çalışmalar taraflar arasında devam
ediyor ve bu diplomatik çalışmalar sayesinde Sovyetler Birliği, Atatürk önderliğinde
Kurtuluş Savaşını yürüten genç Türk hükümetine silah ve para yardımında
bulunuyordu. Bu dönemde İtalya ve Fransa’nın diplomatik hamlelerle Anadolu’da işgal
ettiği bölgelerden çekilmesi ile oluşan boşluktan süpergüç olma yolunda önemli
adımlar atan Amerika’da yararlanmak istiyordu. Amerika’nın Türkiye ve Anadolu
topraklarına olan ilgisi Yunanista’nın işgal ettiği Anadolu üzerinden Akdeniz coğrafyasında
etkinliğini arttırmak istemesiydi. Bunun için 26 Mayıs 1922 tarihinde Anadolu kıyılarına doğru yola çıkardığı
görev gücünün içerisinde USS Edsall’de bulunuyordu. USS Edsall 28 Haziran 1922’de o sırada müttefik
kuvvetlerin işgali altında bulunan İstanbul’a ulaştı ve yukarıda bahsettiğimiz
gibi Amerika’nın çıkarlarını hayata geçirmek için görevine başladı.
 |
| Dolmabahçe Önüne Demirlemiş olan Amerikan Destroyerleri (1919) |
USS
Edsall’ın bu görev gücündeki son faaliyeti Anadolu’nun Yunan işgalinden
kurtarılmasının son noktası olan İzmir’in türk ordusu tarafından işgalden
kurtarılması sırasında olmuştur. 13 Eylül
1919’da başlayan İzmir Yangını sırasında
İzmir sahiline askerlerle birlikte yığılmış olan Yunan, Ermeni ve Rumların tahliye
edilmesinde USS Edsall’de İngiliz gemileri ile birlikte etkin görev almıştır.
Bu olay sonrası Lozan Anlaşmasının imzalanması ile USS Edsall’in Akdeniz’deki görevi
son ermiş ve Amerika’ya dönmüştür.
USS Edsall’in sonraki durağı ise Amerikan Asya Filosu olacaktı. 1925
yılında Asya filosunda görevine başlayan USS Edsall birçok diplomatik ziyaret
ve gezide bulundu ve birçok limanı ziyaret etti.
Hikâyenin
bu kısmına kadar herhangi bir kahramanlık veya aksiyon göremediğinizin
farkındayım ve haklısınız… Çünkü USS Edsall’in kahramanlık göstereceği dönem 2.
Dünya Savaşı ile başlayacaktı...
Amerika’nın
Asya Filosu esasında denizaltılar merkezinde oluşturulmuş bir güç olup; görece
eski savaş gemilerinden oluşuyordu. Bunun başlıca sebebi Asya’da Amerika’ya teknolojik
olarak düşman olabilecek bir ülkenin bulunmamasıydı. Gerçi 1930’lu yıllarda
Japonya Kongo, Fuso, ise ve Nagato sınıfı
zırhlılarını tamamen modernize etmiş; bu gemilere ek olarak Myoko, Takao, Mogami ve Tone sınıfı ağır kruvazörler inşa
ederek Amerika ile baş edebilecek büyük bir deniz gücüne dönüşmüştü.
Ancak
bu dönemde Amerika ve Japonya müttefik olduğu için Amerika donanma yetkilileri
karşılarında büyüyen bu gücün Asya Filosuna sorun teşkil edeceğini
düşünmüyordu. Amerika ve Japonya’nın müttefik olmasından dolayı ikisinin
karşısında bulunan güç ise iki ülkenin ortak düşmanı olarak nitelenebilecek Çin idi. Çin’in o dönemde deniz gücü
topu topu 2 tane Japon yapımı eski tip Ning
Hai sınıfı (Ning-Hai ve Ping-Hai) hafif kruvazörler ve destroyer
filolarından oluşuyordu.
 |
| Ning Hai Hafif Kruvazörü |
Dolayısıyla
karşısında ciddi bir savaş gücü bulunmadığı için Amerika asya filosunda 1941
yılı itibarı ile modern savaş gemisi olarak sadece USS Houston (CA-30) ağır
kruvazörü ve USS Boise (CL-47) hafif kruvazörü etrafında
konuşlanmış olan Vickes ile Clemson sınıfı destroyerleri bulunduruyordu. Amerikan
Asya Filosuna 1940 yılı itibarı ile USS
Marblehead (CL-12) eklenerek
güçlendirildi. Bu kuvvetin başında ise Amerikan donanmasında her zaman en fazla
dört kişi olan 4 yıldızlı Amirallerden biri bulunuyordu. Yani özetle Amerika’nın
Asya Filosu aslında en üst düzeyde diplomatik bir ‘’bende burdayım…’’ mesajı
veya ‘’gunboat diplomasisi’’ yürüten bir ‘’caydırıcı’’ kuvvet
konumundaydı.
 |
| Amerikan Asya Filosu 1930 Yılında Manila Limanında |
Ancak
bu durum 1941 yılı sonu itibarı ile değişmeye başladı. Çünkü sözde müttefik Japonya’nın
Çin’i işgale başlaması sonucu, Amerika Japonya’ya karşı ültimatom ile birlikte ambargo
uygulamaya başlaması ile gelişen gerginlik 7
Aralık 1941’de Japonların Pearl
Harbor’a saldırması ile Amerika 2. Dünya Savaşı’na girmiş oldu. Burada bir parantez açarak Amerika’nın 2. Dünya
savaşına girmesinden sonra Amerikan Asya filosuna bağlı USS Houston ağır
kruvazörünün hikâyesi ve Güneydoğu Asya’da yaşananları anlattığımız ‘’Dünya’nın En Kahraman Savaş Gemisi: USS Houston’’ isimli yazımızı okumanızı
tavsiye ederim.
Artık
eski müttefikler düşmandı ve Pearl Harbor baskınının haberi 1 gün sonra Asya
Filosuna ulaştı. USS Edsall haberi aldığı sırada devriye görevini bitirerek
Filipinlerdeki üsse dönüyordu. USS Edsall, saldırı haberini alır almaz ve gelen
yeni emirler üzerine yönünü değiştirerek Singapur’a doğru yol almaya başladı.
Japonya’nın Çin’i işgal etmeye başlaması 1941 yılında Almanya ve İtalya ile
denizlerde çok ağır muharebelere giren İngiltere’yi alarma geçirmişti. Çünkü Çin’in
Güneyinde bulunan ve petrol kaynakları bakımından zengin olan Singapur ile Malezya
İngiliz hâkimiyeti altındaydı. Amerika’nın ambargosundan dolayı petrol sıkıntısı
çeken Japonya’nın Amerika ile savaşa girdikten sonra ilk ele geçirmek
isteyeceği yerler petrol zengini bu bölgeler olacağını İngilizler öngörüyordu.
Bu öngörü sonucu İngilizler hemen modern zırhlılardan oluşacak bir görev gücü (Forced-Z) oluşturarak Singapur’a göndermeye
karar verdiler. Bu görev gücü içerisinde Bismarck’a karşı savaşmış olan HMS Prince Of Wales ve güçlü silahlara
sahip HMS Repulse bulunuyordu.
 |
| HMS Prince Of Wales'in Batmadan Önce 1941 Yılında Singapur Limanında Çekilmiş Son Fotoğrafı |
 |
| HMS Repulse 1941 Yılında Singapur Limanında |
Bu
görev gücünün amacı olası bir Japon işgaline karşı caydırıcı kuvvet olması ve
gerekirse Japon donanmasını engellemek üzerineydi. USS Edsall ise aldığı
emriler doğrultusunda bu görev gücünü denizaltılardan gelecek saldırıları
engellemek için Singapur’a gönderilmişti. Ancak USS Edsall bu görev gücüne
katılana kadar HMS Repulse ve HMS Prince Of Wales Malay Deniz Muharebesi neticesinde; 10 Aralık 1941 günü batırıldı. Beklendiği gibi Japonların saldırısı
denizaltından değil havadan gelmişti ve görev gücünü koruyacak herhangi bir
uçak gemisi yoktu.
 |
| Malay Deniz Muharebesi Sırasında Japon Bombardıman Uçağından Bombalanan İngiliz Zırhlılarının Çekilmiş Resmi |
USS Edsall görev gücünün Japonlar tarafından batırıldığını
öğrendikten sonra kurtarma çalışmalarına katılmak üzere gemilerin batırıldığı
bölgeye geldi. Aynı dönemde Japon İmparatorluk Donanması Malay Bariyeri olarak bilinen tüm Güneydoğu Asya Adalarını işgale
başladı. (Bkz. 2. Dünya Savaşında Malay Bariyeri’nin Japonlar Tarafından Ele Geçirilmesi)
Bunun üzerine neredeyse hepsi eski olan tüm Amerikan savaş gemileri sivil ve
askeri kişilerle silahları en yakındaki güvenli liman olan Avusturalya’nın Darwin kentine taşımaya başladı. Bu
operasyonlarda USS Edsall önemli görevler aldı. 1942 yılının ilk haftasında gerçekleştirdiği
bir görev esnasında Japon denizaltısı I-124’ü
tespit ederek sualtı bombalarıyla batırdı.
Bir başka görev esnasında ise başka
bir Japon denizaltı saldırısını bertaraf etmek için sığ suda attığı derinlik
bombaları yüzünden hasar gördü ve gemi gövdesindeki çatlaklardan su almaya
başladı. Bu olayların yaşandığı dönemde bölgede herhangi bir hava gücünün
bulunmamasından dolayı müttefik konvoyları hem havadan hem de denizden birçok
saldırıya maruz kalıyor ve kayıplar veriyordu. Bunun üzerine Amerika bölgeye en
eski uçak gemilerinden birisi olan USS
Langley’i (CV-1) hava koruması
yapmak için bölgeye göndermeye karar verdi.
 |
USS Langley (CV-1)
|
 |
| USS Whipple (DD-217) |
Uçak gemisine eşlik ederek
denizaltı saldırısından korumak için ise daha tamir edilememiş olan USS Edsall ile
USS Whipple (DD-217) görevlendirildi. Ancak 28
Şubat 1942 günü koruma görevini üstlenecek destroyerler ile uçak gemisi
buluştuğu sırada Bali Adası’ndan kalkan
Japon Mitsubishi G4M (BETTY) bombardıman uçakları ufukta görüldü.
2 saat süren bombardıman neticesinde; USS Langley uçak gemisi aldığı
isabetlerden dolayı yanmaya başladı ve geminin boşaltılmasına karar verildi. USS
Edsall ve Uss Whipple destroyerleri düşmanın eline geçmemesi için USS Langley’i
top ve torpido atışlarıyla denizin derinliklerine yolladı. Langley’den
kurtarılan 485 kişilik personel ise
destroyerlere alındı.
Ancak 2 küçük destroyer aldıkları personellerden dolayı
çok fazla yüke maruz kalmış ve bu durum yavaş ilerlemelerine neden olmuştu.
Dolayısıyla olası bir Japon saldırısında manevra kabiliyetleri ve hızlarını
büyük oranda kaybeden bu iki küçük gemi Japonlar için ‘’hedef tahtası’’ olmak
için biçilmiş kaftandı. Bu dezavantajlı durumdan kurtulmak için Amerikan
donanmasına ait petrol tankeri USS Pecos
(AO-6) ile düşmanın gözünden uzakta
buluşarak gemilerindeki Langley’den kurtarılmış tüm personeli petrol tankerine
aktardılar.
 |
| USS Pecos (AO-6) |
 |
| USS Edsall'ın 15 Şubat 1942 Java Denizi Açıklarında Görevdeyken Çekilmiş Resmi |
Ancak USS Edsall, Langley mürettebatının tamamını petrol gemisine
aldığı yeni emirlerden dolayı aktarmadı. USS Edsall’in aldığı yeni emir uçak
gemisinde görevli pilotları en yakın deniz üssüne bırakmak yönündeydi. Özetle
uçaksız kalan pilotlara yeni uçaklar tahsis edilmek üzere USS Edsall personel
taşıma görevi üstlenecekti. Verilen görevi yerine getirme üzere USS Edsall 29 Şubat 1942 günü diğer gemilerin
yanından ayrılarak görevini icra etmek üzere ufukta kayboldu. Bu tarihten
itibaren USS Edsall’den bir daha haber alınamadı. USS Edsall’in personeli bu
tarihten itibaren hiçbir radyo mesajına yanıt vermedi ve kendilerinden bir daha
asla haber alınamadı. Adeta yer yarılmış içine girmişleri.
2.
Dünya Savaşı sona erdiğinde tüm Japon subayları ve astsubayları savaş suçları
yüzünden yargılanmak üzere sorguya alınmıştı. İşte bu sorgulamalar sırasında
bir Japon subayı savaş tutsaklarından bahsederken ağzından çıkan bir kelime USS
Edsall’in 29 Şubat 1942’den sonra yaşadıklarını, kahramanlıklarını ve yaptığı
muazzam işlerin öğrenilmesine vesile olacaktı. Sorgu sırasında Japon subayının
ağzından çıkan o değerli kelime ‘’Hafif Kruvazör Edosoro’’ idi. Yani
Japonların tabiri ile bu subay Edsall’i tarif ediyordu. USS Whipple ve USS
Pecos’dan ayrılan gemi Amerikan üssüne doğru giderken aynı günlerde Japon
İmparatorluk Donanması da Hint Okyanusuna bir görev gücü göndererek operasyon
düzenlemekteydi. Bu görev gücünün amacı müttefik kuvvetlere bağlı hem ticari hem
de savaş gemilerinin Hint Okyanusuna kaçışını engellemek ve bulduğu müttefik
gemileri batırmaktı. Bu görev gücü içerisinde daha sonra batacak olan 2 Kongo
Sınıfı zırhlı Hiei ve Krishima ile Japonya’nın en modern
kruvazörleri olan kardeş gemiler Tone
ve Chikuma bulunuyordu.
 |
| Hiei |
 |
| Krishima |
İşte bu
görev gücü Endonezya’daki Java Adası’nın Güneyinde devriye görevlerini icra
ederken akşam 17:15’de Tone’nin gözlem
kulesi ufukta bir gemi gördü. Japon görev gücü hemen saldırı formasyonu aldı ve
hafif kruvazör zannettikleri gemiye saat 17:30’da
Chikuma ilk top salvolarını gönderdi. Japonların hedefindeki aslında bir
hafif kruvazör değil; USS Edsall’den başkası değildi. Ama bacalarının fazla
olmasından dolayı onu Omaha Sınıfı hafif
kruvazör sanmışlardı. Açık sularda tek başına ilerleyen bu Amerikan gemisi
Japonların gözünde ideal bir hedef tahtası konumundaydı. Japonların gözünden
hafif kruvazör olarak görülen bu geminin zırhı ve hızının az olmasından dolayı
2-3 atış ile batırılması bekleniyordu.
 |
| Chikuma |
 |
| Tone |
İlk atışı yapan Chikuma sabırsız
davranmış ve tam 21 km. uzaklıktan
ateş etmeye başlamıştı. 4 kurt kırda tek başına dolaşan koyunu
avlamak için sabırsızlanıyordu. Ancak bu noktadan sonra USS Edsall’ın kaptanı
Tennessee’li Teğmen Joshua James Nix,
Japonlar ve 2. Dünya tarihi için milad olacak günü kendi elleriyle yazmaya
başlayacaktı.
 |
| Teğmen Joshua James Nix |
Chikuma
ve Tone atış yapar yapmaz Teğmen Nix gemisini hemen döndürerek sis bastı ve
kaçmaya başladı. Bu kaçış sırasında zikzaklar yapmaya başladı ve düzensiz
şekilde hızını düşürüp arttırarak Japon topçu nişancılarını atışlar konusunda tereddütte
düşürdü. Kısa bir süre sonra Chikuma ve Tone’nin yanına Hiei ve Krishima’da katıldı.
Çaresiz şekilde kaçan bu küçük gemiye 4 Japon devinden onlarca mermi bir yağmur
gibi yağmaya başladı. Ancak Hiei ve Krishima’da Uss Edsall’e 27 km. uzaklıktan ateş açmaya
başlamıştı. Uzaktan yapılan bu atışlara Teğmen Nix toplardan çıkan ışıkları
gözlemleyerek hemen manevra yapıyor ve mermilerin uçuş mesafesi görece uzun
olduğu için rahatlıkla mermilerin gemiye isabet etmesini önlüyordu. Eski ve
dört bacalı bir destroyer olan USS Edsall, Japon donanmasının en modern gemilerini
peşine takmış ve yaramaz bir çocuk edasıyla kaçmaya devam ediyordu. Japonlar ise
bu yaramaz çocuğu bir türlü yakalayamıyorlardı. Ancak daha önce kendi
derinlik bombasından hasar almış olan gemi tamir edilemediği için en fazla 30 knot hız yapabiliyordu. Dolayısıyla Japon
donanmasının en yeni kruvazörleri nihayetinde USS Edsall’i yakalayacaktı. Bunun
bilince olan Teğmen Nix bir delilik yaparak dümeni yaklaşan Japon gemilerinin
üzerine kırarak hücuma kalktı. Bu hücum esnasında 6 torpido atarak top atışına devam eden USS Edsall herhangi bir
isabet kaydedemedi. Ancak Chikuma torpidolardan kurtulmak için manevra yaparak
hedeften uzaklaşmak zorunda kaldı. O sırada küçük bir yağmur bulutunun içine
giren Teğmen Nix yönetimindeki gemi hemen sis bırakarak manevra yaptı ve
yeniden kaçmaya başladı. Japonlar bu küçücük ve yavaş gemiyi bir türlü
batıramadığı için çıldırmış ve gözleri dönmüştü. Japonlar ellerinde ne var ne
yok sıkmalarına rağmen etkili bir isabet sağlayamamışlardı. Teğmen Nix her
dakika manevra yönünü ve hızını değiştiriyor ve Japon topçularını yanıltıyordu.
Teğmen Nix’in gemisine Japonlar tarafından ateşlenen her mermi suya
gömülüyordu. Muharebe başlayalı 1,5 saat
olmuş ve saatler 19:00 olmuştu. Bu süre zarfında USS Edsall’e, Hiei ile Tone tarafından
atılan birer mermi isabet etmiş ve bu iki isabet üst yapıyı delip geçmiş, ağır
bir hasara neden olmamıştı. USS Edsall, Teğmen Nix komutasında denizcilik
tarihinin en muhteşem direnişlerinden birini sahneliyordu. Teğmen Nix ve
mürettebatı olabilecek en kötü senaryoda, olabilecek en muhteşem performansı
göstermiş ve kendisinden kat be kat güçlü gemilere karşı hayatta kalmayı
başarmışlardı. Fakat her şeye rağmen geminin hızının düşük olması en büyük
sorundu ve sonları yakındı. Çünkü ne kadar kaçış manevrası yaparsa yapsın USS
Edsall hızından dolayı kendini kovalayan dört Japon devinden bir türlü
kurtulamıyordu. Bu kovalama sonucunda Japon kruvazörleri USS Edsall’i yakaladı
ve ana topları ıskalasa dahi ikincil toplarıyla küçük gemiyi dövmeye
başladılar. USS Edsall hasar almasına rağmen bir türlü batmıyordu. Japonlar
en sonunda anladı ki USS Edsall top mermileriyle batmayacaktı.
 |
| Renklendirilmiş Kaga Uçak Gemisi Resmi |
Bunun
üzerine bölgede destek amaçlı görev yürüten üç uçak gemisi olan ve daha sonra Midway Deniz Muharebesi’nde batacak
olan Kaga, Hiryu ve Soryu’dan yardım
istendi. Tüm görev gücünün komutanı olan Amiral Choichi Nagumo dört modern geminin kendilerine göre eski, yavaş ve
küçük bir savaş gemisini 2 saat geçmesine rağmen batıramadığını öğrenince
sinirden küplere bindi. Böyle bir durum kabul edilemezdi ve olamazdı.
 |
| Amiral Choichi Nagumo |
Zırhlıların
beceriksizliğini örtmek için 3 uçak gemisinden toplam 26 tane uçak kaldırıldı ve bu uçaklara en ağır bombalar olan 500 kg. bombalar yüklenmesi emredildi.
26 uçak saat 19:00’dan itibaren USS
Edsall’ı düzenli pikelerle bombalamaya başladı. Zaten aldığı isabetlerden
dolayı hareket edemez durumda olan gemi ters dönerek battı. Zırhlıların
yapamadığını uçaklar yapmıştı. Japonları çıldırtan bu ufak geminin
batışı Tone’den çekilen bir film ile kayda alınmış ve bu filmden bir kare daha
sonra propaganda posteri olarak kullanılmıştı.
Geminin
batışı sonrası denizde kaç Amerikan askerinin Japonlar tarafından esir edildiği
bilinmemekle birlikte kayıtlarda Chikuma’nın 5 denizciyi güverteye alıp, sorguladığı
bilinmektedir. İşte bu sorgulama sırasında Japonlar ateş ettikleri hedefin
aslında bir kruvazör değil, eski model destroyer olduğunu öğrendiler.
Sorgulamalardan sonra savaş esirleri Endonezya adalarında bulunan esir
kamplarından birisine gönderildi.
Japon
imparatorluk donanması için USS Edsall hadisesi milat olmuş ve bir bakıma
tarihi değiştiren gizli olaylardan birisi olduğunu iddia edebiliriz. Bu yaşananların
neden bir milat olduğuna gelecek olursak. Bu olay yaşanana kadar Japonlar, Almanların
karada yaptığı Yıldırım Savaşı’nın (Blitzkrieg) bir benzerini denizde
muazzam bir şekilde uygulayarak sadece 1 ay içerisinde Endonezya’daki müttefik
kuvvetleri yok etmiş ve tüm Güneydoğu Asya’yı işgal etmelerine rağmen muharebe
taktiklerinin etkisiz olduğunu görmüş oldular. Japon imparatorluk donanmasında
bu olay kayıtlara ‘’fiyasko’’ olarak geçmiştir. İşte bu fiyasko sebebiyle Japonlar
muharebe taktiklerini yeniden ele alıp, yeni taktikler üzerine çalışmaya
başlamıştır. İlk ele alınan konulardan birisi atış menziliydi. Yeni taktiğe
göre atış menzili düşürüldü. Düşman gemilerinin atılan mermileri ıskalamasını
önlemek için kruvazörlerin destroyerlere maksimum atış menzili 21 km’den 17 km’ye, destroyerler için ise 12 km’ye düşürüldü. Yani gemilerin önce düşman gemisini tespit
edip, tanımlaması ve bunun sonrasında yaklaşarak ateş etmesi gerekiyordu. Bu
taktik zırhlıların daha yakından ateş etmesini gerektiriyor ve bunun sonucu
olarak yakın dövüşe girmesi gerekiyordu. Bu yeni taktikler 2. Dünya savaşının
dönüm noktası olan Gadalcanal Harekâtı’na
kadar Japon donanması tarafından başarılı şekilde uygulandı. Ancak Guadalcanal
Savaşı sırasında bu taktiği kullanan Japon ağır kruvazörleri belirlenen yakın
mesafe savaşma taktikleri yüzünden modern Amerikan zırhlıları karşısında
hezimete uğradı ve Japon donanması önemli platformlarını bu savaşta kaybetti. Bu
duruma en iyi örnek ise Guadalcanal Savaşı sırasında USS Washington (BB-56)
zırhlısı ile Krishima arasında gece yaşanan yakın muharebe sırasında Washington’ın
Krishima’yı kıl payı alt ettiği çatışma gösterilebilir.
Bu
muazzam hikâye, ancak 2. Dünya Savaşı bittikten sonra ve şans eseri bir sorgu
sırasında açığa çıktığını hatırlatmam gerekiyor. Bu hikâyenin ortaya
çıkmasından sonra Amerikalılar Japonların esir kamplarındaki mezar isimlerini
incelemişler ve USS Edsall’dan kurtulan 5 personelin bu kamplarda öldüğünü
tespit etmişlerdir.
Demem
o ki tıpkı USS Edsall’ın hikâyesinde dolduğu gibi denizlerde kim bilir ne
kahramanlıklar tarihin tozlu sayfaları arasında kaybolup gitti. Kim bilir
gururla anlatılabilecek ne hikayeler, ne efsaneler ölen kişilerle sonsuza kadar
bilinemeyecek ve karanlıkta kalacak.
0 Yorumlar